Arificial Intelligence, iedereen heeft er een mening over, toch?
Ik niet, ik heb een bos vol meningen; het is zo’n complex onderwerp dat dat eigenlijk ook niet anders kan. Ik lees dit jaar er veel over. Los van de artikelen die online mij om de oren vliegen met voor-en tegens, ben ik in de volgende boeken gedoken:
- Het nogal technische maar prima ‘AI engineering’ van Chip Huyen. Het is een kluif.
- Het erg negatieve ‘The AI Con’ van Emily Blender, wat terecht maar ook wat prekerig de nadruk legt op de niet zo frisse economische motieven achter de huidige enorme investeringen.
- En ‘You look like a thing and I love you’ van Janelle Shane. Al uit 2019 maar ontzettend goed, geestig en laagdrempelig geschreven. Dikke aanrader als je als leek echt wat van AI wil begrijpen.
Figma Make prototyping
Lezen is een ding, uitproberen een ander. Ik moest regelmatig aan Janelle Shane denken toen ik gisteren de AI prototyping tool van Figma, Figma Make, uitprobeerde. Zij stelt dat het trainen van een AI systeem lijkt op het opvoeden van een kind. Een betere vergelijking ben ik nog niet tegengekomen.
Wat had ik van Figma Make verwacht?
Ik dacht een assistent te krijgen die zorgvuldig luistert naar de opdrachten die uitgevoerd moeten worden. Wat ik niet aan zag komen was dat Figma een assistent is met een sterke eigen mening die op eigen initiatief ook ongevraagde dingen uitvoert. Kortom: een assistent die je uitputtend op elk detail moet controleren.
Het animeren van de elementen binnen het prototype ging prima. Maar ik had niet verwacht dat alle teksten die ik er zorgvuldig in het model geplakt had, ging ‘verbeteren’. Er was informatie toegevoegd, aangepast, weggelaten… waarbij het programma mij trots vertelde dat het zo beter voor de klant was. Dus nu had ik een prototype vol onzin.
Nu weet ik dat veel ontwerpers niet verder komen dan ‘Lorem ipsum’ maar ik kan en wil mijn werk alleen doen met reeële informatie.
Ik probeerde de oorspronkelijke inhoud met prompts er weer in te krijgen. Wat volgde was een ‘discussie’ waar ik nogal moe van werd omdat het niet werkte. Wie herinnert zich de scetch uit the Fast Show’ van de man die tot wanhoop van zijn vrouw altijd met de verkeerde boodschappen thuiskomt? Dat dus.
Tweede poging
Ik besloot helemaal opnieuw te beginnen, maar dan zonder de ‘echte’ inhoud. Ik deed het in stapjes:
- Het animeren van het scherm ging weer prima. Ik had al snel een set aan accordeon panels die, afhankelijk van elkaar, open en dicht gingen.
- Binnen zo’n panel vroeg ik om een deel van de inhoud ook interactief te maken. Een deel van de tekst moest pas zichtbaar worden na het klikken op een ‘Toon meer’ link. Dat ging ook prima maar… Ik was wel extra tijd kwijt omdat AI op eigen intiatief het icoon bij de link uit het ontwerp weghaalde. Dat kwam na enige overredingskracht van mijn kant toch weer terug.
Ondanks het tijdsverlies vanwege dat verdwenen icoontje was ik wel tevreden. Ik had een werkend prototype en hoefde alleen nog maar de inhoud per blok aan te passen! Toch?
Make knows best
Nee, zo simpel was het niet. Wanneer ik een alinea in het prototype selecteerde en vroeg om de inhoud te vervangen voor de relevante tekst ging Figma dat toch anders doen: een extra kopje erboven, nieuwe tekst erbij, een deel van de tekst verbergen achter de ‘Toon meer’ link… grrrrrrrr!
Do not delete
Ook een eenvoudige prompt om een element te verbergen was gevaarlijk: wanneer ik bijvoorbeeld in een panel een ‘Toon meer’ link selecteerde en de opdracht gaf om dat linkje te verwijderen, ging dat soms goed en soms niet. Dan verwijderde Figma ook op andere plekken dat linkje en verving het op eigen initatief ook weer alle teksten.. Ik moest dus bij elke opdracht die ik gaf, de volledige pagina controleren of ik geen werk kwijt was.
Voorlopige conclusies
- Ik heb hard gelachen, maar alleen omdat er geen druk op zat.
- Het is nogal vermoeiend om, in plaats van zelf een probleem op te lossen, de hele dag AI te instrueren om dat probleem op te lossen.
- Je moet non-stop controleren, niet alleen waar je op dat moment mee bezig bent, maar álles wat al gedaan was. Het voelt inderdaad als het soort ouderschap waarbij je je kind geen moment alleen kan laten.
- Bij de implementatie van dit soort systemen is de filosofie nu al dat het AI systeem het beter weet dan jij. Ik word daar een beetje bang van. Niet van AI maar wel van bedrijven die daar zo over denken.
Niettemin: wanneer dat eigen initiatief van het programma teruggeschroefd wordt, zou ik blij zijn met zo’n prototypefunctionaliteit. Ik zie ook niet in waarom dat niet zou kunnen dus… we zullen zien waar het naar toe gaat :).
Enfin, tot zover!