Uitgelezen! ‘De speler’ van Dostojevski.
Ik moest er even inkomen, maar toen de grootmoeder begon te gokken, was ik helemaal mee.
Om op het einde weer af te haken: de stijl veranderde naar verleden tijd en alle personages gingen tot vervelens toe moeilijk doen. Kortom: gemengde gevoelens. Dit is zeker niet een meesterwerk voor mij.
Maar ik heb er wél een liedje aan overgehouden:
De speler
De speler speelt tegen de bank
met moed en wanhoop en met drank
Hij wil het liefst de slimste zijn
al vecht hij niet op zijn terrein
En hij verhoogt zijn inzet
Misschien dat hij het daarmee redt
Hij wordt het pand pas uitgezet
als hij zijn leven heeft verwed
De speler won in het begin
en hield zich daarna niet meer in
De kosten hoog, de kansen broos
De speler kikt op risico’s
En hij verhoogt..
De speler wordt hier goed onthaald
omdat hij toch uiteindelijk faalt
Hij wordt in dromen uitbetaald
waarna de bank de schuld verhaalt
En hij zet alles in op rood
De gladiolen of de dood
Het wiel spint, en de bal rolt
Wie weet of zijn hoofd direct rolt..