Uitgelezen: ‘I’ll sleep when I’m dead’. De biografie over Warren Zevon. Het boek is geschreven door zijn ex-vrouw, met wie hij altijd in contact is gebleven. In tegenstelling tot de meeste posthume biografieen van getormenteerde is dit nu eens niet een gecensureerde versie. Het is dan ook een pijnlijk boek.
Ik begreep de platen van Warren Zevon nooit helemaal. Ze zijn perfect gepolijst en naar mijn smaak vaak te glad geproduceerd. Na het lezen van dit boek, snap ik er nog minder van. Hij was zo’n ongeleid projectiel dat je verwacht dat je dat in de muziek kan horen, zoals je dat bij Johnny Thunders of Mark Lanegan terughoort. Maar nee, zijn teksten en muziek blijven gecontroleerd, met een zelfspot die hij in het praktische leven zelf misschien wat meer had kunnen gebruiken.
Maar goed, wat weet ik ervan. Vreemd genoeg ben ik de muziek zo wel echt gaan waarderen én ik heb een intiem inkijkje in de wereld van de alcoholist gekregen. Geen spijt van.